Μια από τις συναυλίες που περίμενα πώς και πώς φέτος ήταν η νέα, ηλεκτρική αυτή τη φορά, συνάντηση των Πειρατών της καρδιάς μας και των ροκ εν ρολλ ποιητών από τη Θεσσαλονίκη. Μετά το ζέσταμα στο κηπάκι της Τσαμαδού τον Ιούνιο, οι Pirates City και οι Red Light ένωσαν εκ νέου τις δυνάμεις τους σε ένα διπλό release party την Παρασκευή 29 Μαρτίου, στο γνωστό υπόγειο της Σολωμού.
Πρώτοι στη σκηνή, με μια μικρή καθυστέρηση, ανέβηκαν οι Chlorini υπό τους ήχους του "Barbie Girl". Η μπάντα είχε νεύρο και ήταν δεμένη, με ωραίες διφωνίες. Φαίνεται ότι τα παιδιά γουστάρουν φουλ αυτό που κάνουν, πέρα από την εντυπωσιακή σκηνική τους παρουσία, με το ότι δεν άφησαν τις τεχνικές δυσκολίες να τους πτοήσουν, ενώ δε σταμάτησαν να διοχετεύουν αυτή την ενέργεια στο πιστό κοινό τους. Μουσικά δεν είναι καθόλου my cup of tea (που λεν και στο χωριό μου) αλλά σίγουρα ήταν το κατάλληλο ξεκίνημα για τη συναυλία.
Σειρά είχαν οι Red Light οι οποίοι, όπως είπαν, ανέβαιναν στη σκηνή "μετά από 5 χρόνια" και "με 8 ράμματα" -σίγουρα όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε αντιληπτό στην εμφάνισή τους. Μπαίνοντας με γκάζι, δεν τους πήρε πολύ για να κάνουν τον κόσμο να ζεσταθεί και να συμμετέχει. Κι ήταν πραγματικά απόλαυστικοί. Η μπάντα κυκλοφόρησε πρόσφατα το τελευταίο EP της, "Μόνο Για Εμάς", το οποίο κι έπαιξε ολόκληρο, δένοντας άψογα τα νέα κομμάτια με τα παλιότερα σε ένα καλοφτιαγμένο best-of setlist. Οι μυημένοι γνώριζαν τα κολλητικά sing-alongs και τραγουδούσαν δυνατά, ενώ στο "Ό,τι Αφήνεις Σε Αφήνει" ανέβηκε να τραγουδήσει, όπως και την προηγούμενη φορά, ο Μάνος από τους Πειρατές. Το σετ έκλεισε με το "Κάτι Σου Λείπει", το οποίο -αναμενόμενα- έδωσε την τελευταία ώθηση στη χορευτική χορωδία να κατευθυνθεί προς τη σκηνή, και συγκεκριμένα το μικρόφωνο που ο τραγουδιστής με χαρά μοιραζόταν. Το σχήμα υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει σύντομα, κι ελπίζουμε ότι θα κρατήσουν το λόγο τους.
Οι Pirates City με τη σειρά τους το βράδυ της Παρασκευής γιόρταζαν την κυκλοφορία του δίσκου "Λώβη". Τα δροσερά αυτά αγόρια περνούν τα καλοκαίρια τους αρμενίζοντας στα ελληνικά νησιά κάτω από την πειρατική σημαία τους, παίζοντας το χαρακτηριστικό πανκ/σκα/reggae αμάλγαμά τους και κάνοντας νέους φίλους στην πορεία. Τι κι αν ξέχασαν να σηκώσουν την πειρατική σε τούτο το λάιβ, ή αν χάσαμε λίγο κόσμο στην αλλαγή, η παρεΐστικη διάθεση ξεχειλιζε και με το παραπάνω. Το κοινό τους είναι φανατικό κι έμεινε και χόρεψε μέχρι τέλους. Το σετ επίσης ήταν ένα best of, ξεκινώντας με το "Μέχρι Το Πρωί" και κάνοντας περάσματα από όλη τους τη δισκογραφία, αναδεικνύοντας τη μουσική τους εξέλιξη με τα χρόνια. Σίγουρα όμως ήταν τα παλιότερα κομμάτια, σαν το "Ζωή Στη Φυλακή" και η "Σχιζοφρένεια", που χτύπησαν τη νοσταλγία και ξεσήκωσαν τον κόσμο.
Η "ανατροπή" της βραδιάς ήταν η συνοδεία του τσέλο σε τέσσερα κομμάτια (οκ, το ένα ήταν αρκετά προβέψιμο), το οποίο ωστόσο πλαισίωσε πολύ ταιριαστά τον ανεβαστικό ρυθμό των υπόλοιπων. Το ταξίδι συνεχίστηκε με μερικές αναφορές ακόμα στο "Λώβη", και περάσματα από το "Ηλίθιο Χαμόγελο" και το "Ντελίριο", όπου στη σκηνή αυτή τη φορά βρέθηκε ο Θοδωρής των Red Light, πριν ακουστεί η διασκευή στο "Βανδαλούπ", με τους Θεσσαλονικείς και τους πάνκηδες να τραγουδάνε δυνατά στα περιξ. Το σετ έκλεισε με "Το Τραγούδι Του Γκαντέμη Μεθύστακα", με τους φίλους των Pirates να κάνουν καταδρομική στη σκηνή, και τη "Συμφωνία Της Γκράβας" σαν encore μετά από απαίτηση του κοινού.
Η Παρασκευή ήταν πραγματικά μια μεγάλη γιορτή για όσους παρευρέθηκαν στο An Club και, κρίνοντας από τα χαμόγελα των συγκροτημάτων, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι κι εκείνοι το ευχαριστήθηκαν. Κλείνοντας με ένα προσωπικό σχόλιο, τα δύο αδερφικά σχήματα κυκλοφόρησαν πολύ αξιόλογες δουλείες, τις οποίες θα προέτρεπα τους αναγνώστες αυτού του κειμένου σίγουρα, έστω από περιέργεια, να ακούσουν, κι ίσως έτσι μπορέσουν να αντιληφθούν ένα μέρος της ξεσηκωτικής ατμόσφαιρας και τον αέρα ενότητας που έπνεε στη διάρκεια της συναυλίας.
All pictures courtesy of Dearohwell photography
0 σχόλια :
Post a Comment