Οι Αθηναίοι Okwaho κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους, "The Usurper Regime", το Μάιο. Ενόψει της επερχόμενης παρουσίασής του στις 19 Νοεμβρίου, είχαμε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνομιλία με το συγκρότημα κατά την οποία σχολιάζουν με τόνους χιούμορ και πολιτική οξυδέρκεια τη δημιουργία του δίσκου, το πώς ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαμορφώνει τα μηνύματα που περνάνε, αλλά και την αναπάντεχη σχέση τους με τη θεατρικότητα.
U: Καλωσήρθατε στο Unraveled, παρακαλώ συστηθείτε στο κοινό μας.
Okwaho: Γεια χαρά! Είμαστε οι Okwaho, μια slow motion υπερηχητική μπάντα που δρα υπογείως και προσπαθεί να βασανίσει τα αυτιά σας και τις ψυχές σας! Ενίοτε σκαρφαλώνουμε και στην επιφάνεια της γης για να ακουστεί πιο δυνατά ο βρυχηθμός.
Κατά τα άλλα, μας λένε ότι έχουμε συμπαθητικά κομμάτια, ήχο-οδοστρωτήρα και ότι παίζουμε blackened doom sludge, και ποιοι είμαστε εμείς για να τα αμφισβητήσουμε όλα αυτά!
U: Ο δεύτερος δίσκος σας, "Τhe Usurper Regime", κυκλοφόρησε το Μάιο. Τι ανταπόκριση έχετε λάβει ως τώρα;
O: Υπάρχουν ανάμεικτα συναισθήματα. Το 99,999999% του παγκόσμιου πληθυσμού αδυνατεί να καταλάβει τι κάνουμε, μιας και δεν μας έχει ακούσει ποτέ. Τώρα για τους υπόλοιπους, άλλοι πωρώνονται, άλλοι κλαίνε, άλλοι κάνουν headbanging χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι είμαστε μια άκρως πολιτικοποιημένη μπάντα, μια χαρά, εδώ είμαστε εμείς για όλους.
Αν όμως ρωτάς για την αντιμετώπιση του τύπου εκτός mainstream, έχουμε πάρει πολύ καλές κριτικές, όλα τα παιδιά που γράφουν για τον δίσκο έχουν αντιληφθεί πολύ καλά τι κάνουμε, και, ακόμα και όταν π.χ. κάποιοι στίχοι ερμηνεύονται με «λάθος» τρόπο, είναι υπέροχο, γιατί θα μπορούσαμε και να έχουμε γράψει για αυτό που προτείνεται.
U: Το "The Usurper Regime" έρχεται 5 χρόνια μετά το ντεμπούτο. Τι μεσολάβησε για τους Okwaho στο ενδιάμεσο;
O: Μεσολάβησαν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.
Αμέσως μετά την κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου, συνθέσαμε πρωτότυπη μουσική για τη θεατρική παράσταση Λέσχη Γονεοκτόνων, σε κείμενα του συγγραφέα και μαχητικού δημοσιογράφου Ambrose Bierce, μουσική την οποία παίζαμε live πάνω στη σκηνή, συνοδεύοντας τους ηθοποιούς. Το υλικό είχε πιο post metal ύφος, αναρωτιόμασταν αν θα κυκλοφορήσει ως δεύτερος δίσκος, τώρα αναρωτιόμαστε αν θα κυκλοφορήσει ως τρίτος δίσκος, γενικά, ο χρόνος θα δείξει τι θα γίνει αυτό το υλικό.
Αμέσως πριν τη δημιουργία του "Usurper", προετοιμάζαμε διάφορα πράγματα. Ένα σπονδυλωτό κομμάτι μεγάλης διάρκειας με πιο black στοιχεία, drone από παραδοσιακά έγχορδα, αφήγηση ενός σκοτεινού φεμινιστικού-οικολογικού παραμυθιού, και πιθανό τίτλο «Κυκλοβόρος». Ένα ΕΡ με διασκευές στο ύφος των Okwaho αλλά σε κομμάτια από τελείως διαφορετικά είδη, ηλεκτρονική μουσική, μινιμαλισμός… Επίσης θα δούμε τι θα γίνει με αυτό το υλικό. Ίσως κάποιες ενδιαφέρουσες split κυκλοφορίες στο μέλλον.
Και φυσικά, στο ενδιάμεσο είχαμε την πανδημία του κορωνοϊού.
U: Πώς σας επηρέασε δημιουργικά η πανδημία;
O: Κοίτα, πέρα από τις προσωπικές μας δυσκολίες, αυτός ο εγκλεισμός, η απαράδεκτη απαγόρευση κυκλοφορίας νεοφιλελεύθερης (δηλαδή ακροδεξιάς) κοπής και η συνολική καταστολή, μας έβαλε σε hiatus για δύο σχεδόν χρόνια. Οπότε, φαινομενικά ως μπάντα ήμασταν σε παύση, ταυτόχρονα όμως μέσα μας ως άτομα δούλευε περισσότερο ο θυμός, η ανάγκη να εκφραστούμε, η ανάγκη να αντιτεθούμε σε μια αυταρχική και αντικοινωνική εξουσία, να ξαναβρεθούμε ως άτομα, ως κομμάτι μιας σκηνής που βράζει, μιας κοινωνίας που διχάζεται και τρώει τις σάρκες της.
Η συνέπεια ήταν να βγούμε αφενός κάπως σαστισμένοι από όλο αυτό, αφετέρου να δουλέψουμε σαν τρελοί για τα βγει ο Usurper. Και δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο, γύρω στην άνοιξη του ’23 βγάλανε τόσες πολλές μπάντες στο κύκλωμά μας σπουδαίους δίσκους. Ένας εκ των οποίων είναι και το "Barren Point" των Mass Culture, με τους οποίους θα παίξουμε μαζί στην παρουσίαση του "Usurper". Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους δίσκους αυτούς είναι πιο ακραίοι ηχητικά και συναισθηματικά από τους προηγούμενους της κάθε μπάντας. Όπως και ο δικός μας φυσικά!
U: Ήταν εσκεμμένη η κίνηση της κυκλοφορίας την Πρωτομαγιά;
O: Εννοείται! Έχουμε επιλέξει να μην εκφραζόμαστε άκρως στρατευμένα ως μπάντα, εξάλλου είμαστε τρία αρκετά διαφορετικά άτομα με παραπλήσιες αλλά όχι ταυτόσημες πολιτικές θέσεις, αλλά οι παγκόσμιες ελίτ κάνουν μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στις κοινωνίες, τους λαούς και τον κόσμο της εργασίας. Τα εργασιακά, και όχι μόνο, δικαιώματα εξαφανίζονται με ραγδαίους ρυθμούς, ειδικά στη χώρα μας. Αυτό που βλέπουμε είναι μια λυσσασμένη προσπάθεια της εξουσίας για επιστροφή στη Φεουδαρχία.
U: Τι συμβολίζει ο τίτλος "The Usurper Regime" για εσάς;
O: Τίποτα λιγότερο από αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Οι νεοφιλελεύθεροι, ο Usurper, με τη συμβολή της Ακροδεξιάς, σφετερίζονται την εξουσία των λαών και των κοινωνιών, επιβάλλουν σταδιακά ένα παγκόσμιο καθεστώς αυταρχισμού, απολυταρχικού ελέγχου, εξαφάνισης των δικαιωμάτων. Διατηρούν μέσω του ολοκληρωτικού ελέγχου της ενημέρωσης και μέσω της βιομηχανίας της διασκέδασης τους ανθρώπους σε ένα καθεστώς «μωροποίησης», με στόχο να κρατάνε τους πόρους για τον εαυτό τους.
 |
| Credit: Μιχάλης Κουρής |
U: Το "The Usurper Regime" κινείται σε ένα διαφορετικό μουσικό πλαίσιο από τον προκάτοχό του. Ποιοι παράγοντες επηρέασαν τη δημιουργία των νέων κομματιών, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά;
O: Μουσικά ήταν προαπαιτούμενη η εξέλιξη. Και μέσα στα πλαίσια της εποχής, δεν είχε νόημα να ασχολούμαστε πια με stoner και groove στοιχεία. Εξάλλου, και εξελισσόμαστε διαρκώς ως ακροατές και ως μουσικοί, αλλά και υπάρχουν αρκετές black και death επιρροές στα ακούσματά μας.
Στιχουργικά νομίζω ότι όλα τα παραπάνω εξηγούν αρκετά. Συν το ότι αυτή τη φορά έγινε πιο οργανωμένη και ομαδική δουλειά, αν και αργή και βασανιστική, αναζητήσαμε πιο επιμελώς τα κόνσεπτ μας, ειδικά για τα δύο μεγάλα κομμάτια του δίσκου, και φυσικά υπήρξε η επίδραση της καραντίνας και της τρομακτικής πολιτικής και κοινωνικής οπισθοχώρησης.
U: Πώς ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης;
O: Δεν σου κρύβω ότι σε σχέση με τον πρώτο μας δίσκο, που βγήκε κάπως… κατά τύχη, τώρα ήμασταν πολύ οργανωμένοι. Αφενός είχαμε δουλέψει πολύ συστηματικά τα κομμάτια και τον ήχο μας και μπήκαμε στο στούντιο γνωρίζοντας καλύτερα τι θέλουμε να κάνουμε αυτή τη φορά.
Αφετέρου, ψάξαμε, είδαμε στούντιο, μιλήσαμε με ανθρώπους που είχαν όλοι γνώσεις και αγάπη για τη σκηνή και τη μουσική δημιουργία. Τελικά συνεργαστήκαμε με τον Νίκο Ρέτσο, τον ντράμερ-πολυοργανίστα-συνθέτη-ενορχηστρωτή των Gravitysays_i και όχι μόνο, για την ηχογράφηση του υλικού, και τον, ντράμερ-μουσικό-φωτιστή και ποιος ξέρει τι άλλο, Έκτορα Τσολάκη για τη μίξη και το μάστερινγκ. Τους αφήσαμε να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να δώσουν και αυτοί το στίγμα τους στον δίσκο, να μας βρίσουν, να μας κράξουν, να μας μάθουν πράγματα και να μας καθοδηγήσουν.
Μαζί με τη Χριστίνα από τους Breeding the Shadows, που επίσης παίζουμε μαζί στην παρουσίαση του "Usurper", και την Amy, φωνή και spoken word αντίστοιχα στο Mermaid, και τη βοήθεια σε κομβικά σημεία διάφορων φίλων μουσικών, τελικά ήταν μια πολύ πιο συλλογική δουλειά που ολοκληρώθηκε ανώδυνα!
U: Με την κατάσταση στην Ουκρανία και προσφάτως στη λωρίδα της Γάζας, το μήνυμα του δίσκου παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Κατά τη σύνθεση, πέραν της δριμείας καταδίκης στον πόλεμο, φανταζόσασταν ότι τα κομμάτια θα γίνουν κατά κάποιο τρόπο μια σύγχρονη Κασσάνδρα;
O: Μακάρι να ήταν μια σύγχρονη Κασσάνδρα, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα είχε προηγηθεί ένα σχετικά ήρεμο παρελθόν. Η παγκόσμια ιστορία όμως μας διδάσκει άλλα: Τη σταθερή και επίμονη προσπάθεια των εξουσιαστών να κλέψουν, να καταπιέσουν, να χειραγωγήσουν, να επικρατήσουν. Το "Usurper" δεν φέρει ένα αορίστως και ασαφώς αντιπολεμικό μήνυμα, αλλά ένα μήνυμα αφύπνισης για την υφαρπαγή και την κατάχρηση της εξουσίας, την καταπίεση των αδύναμων, την κατακρεούργηση των ανθρώπων και της φύσης.
U: Το κομμάτι "The mermaid" βασίζεται στην ιστορία "Deniz Kızı" του πολιτικού κρατούμενου Selahattin Demirtaş. Αρχικά, γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη ιστορία;
O: Νομίζω δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τους ανθρώπους που προσπαθούν να γλιτώσουν τον πόλεμο στην πατρίδα τους και πνίγονται στη Μεσόγειο, καίγονται σε δάση, εκτελούνται από φασιστικές περιπόλους στον Έβρο, επαναπροωθούνται από το Λιμενικό…
Ο Γιώργος, ο βασικός συνθέτης και στιχουργός της μπάντας, είχε εξαρχής κατά νου τη θεματολογία του κομματιού, με αρχικό τίτλο "Drowning". Ο Αντρέας, που ασχολήθηκε συνολικά με το κόνσεπτ του "Usurper" (τίτλο-artwork-θεματολογία), συνέλεγε διαρκώς ειδήσεις και ιστορίες για να πλαισιώσουν τους στίχους. Όταν πέσαμε λοιπόν πάνω σε αυτή τη μικρή, σπαραξικάρδια ιστορία του αριστερού Κούρδου κρατούμενου, ήταν αυτονόητο για εμάς ότι το κομμάτι θα περιστραφεί γύρω από αυτή.
U: Ο συνδυασμός της παραμόρφωσης της κιθάρας με τη δραματική αφήγηση, που καταλήγει στη φράση "I am a mermaid now", είναι πραγματικά ανατριχιαστικός. Τι σας ώθησε στην προσαρμογή της ιστορίας σε αυτό το φορμάτ αντί για μια καθαρά μουσική σύνθεση που θα αντλούσε έμπνευση από την ιστορία;
O: Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, ένα από τα παράδοξα των Okwaho, είναι η σχέση μας με τη θεατρικότητα. Και με τη λέξη «παράδοξα» εννοώ για doom sludge μπάντα. Τόσο στη Λέσχη Γονεοκτόνων όσο και στον «Κυκλοβόρο» πειραματιστήκαμε και παίξαμε με την αφήγηση, την επεξεργασία κειμένων άλλων, την ατμόσφαιρα, τις αυξομειώσεις στη συναισθηματική ένταση. Σε κάθε περίπτωση, αφήνουμε το κείμενο να μας καθοδηγήσει και στην πραγματικότητα ελισσόμαστε εμείς γύρω από αυτό και όχι το αντίστροφο.
U: Η κυκλοφορία ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη. Ήταν συνειδητή επιλογή να μη στηριχθείτε σε κάποια εταιρεία; Τι εμπόδια αντιμετωπίζει μια μπάντα με ένα DIY ήθος σε ένα τέτοιο εγχείρημα;
O: Κοίτα, αρχικά η αυτοχρηματοδότηση είναι κατεξοχήν μια πολιτική επιλογή. Σίγουρα το είδος μας δεν θα αφορούσε καμία μεγάλη εταιρεία, αλλά με αυτόν τον τρόπο έχεις τον απόλυτο έλεγχο για το τι θες να κάνεις, πώς θες να το κάνεις και πότε θα το κάνεις. Σίγουρα υπάρχουν πλέον μικρές εταιρείες, του ενός συνήθως ατόμου που είναι τόσο πυροβολημένο για αυτό που κάνει όσο και εμείς, που σέβονται αυτό που κάνεις και αγαπούν τη μουσική. Προς το παρόν πάντως, πορευόμαστε ως μοναχικοί λύκοι!
Τα εμπόδια είναι τα προφανή: Υπάρχει πάρα πάρα πολλή δουλειά να γίνει σε οργανωτικό επίπεδο για τα πάντα: Από τις πρόβες, την πορεία της μπάντας, την παραγωγή ενός δίσκου, την οργάνωση ενός λάιβ… Σε μια μη επαγγελματική μπάντα αυτό σημαίνει ατελείωτες εργατοώρες που κόβονται από αλλού!
Λόγω αυτών, στο "Usurper" κάναμε δύο μικρές συνεργασίες, σε ισότιμη και ελεύθερη βάση, χωρίς συμβόλαια κτλ. Μια με την ελληνική Sound Effect Records, που βοήθησε στην κοπή του βινυλίου και εν μέρει στη διανομή του, και μια με την ισπανική Vita Detestabilis Records, ένα αντιφασιστικό extreme metal label, που μας πρότεινε να βγάλει την κασετούλα μας.
U: Στις 19 Νοεμβρίου μοιράζεστε τη σκηνή εκ νέου με τους Mass Culture και Breeding The Shadows για την παρουσίαση του δίσκου. Τι να περιμένουμε στη συναυλία;
O: Πράγματα και θάματα! Αρχικά, τους πολυαγαπημένους μας Mass Culture και Breeding The Shadows που μας κάνουν την τιμή να παίξουν ξανά μαζί μας. Δύο +1 τραγουδιστές και μια τραγουδίστρια που θα ουρλιάξουν τόσο ώστε να τρομάξουν τα δαιμόνια που ζουν μέσα σας και να φύγουν τρέχοντας!
Μεγατόνους λάσπης και διάφορων άλλων φερτών υλικών, μη τοξικών όμως, καμία σχέση με τη Θεσσαλία. Ριφ ριφ ριφ και ακόμα πιο τεράστια ριφ. Μεγάλα τύμπανα, μεγάλα πιάτα, ανελέητο κοπάνημα! Από εμάς όλο το "Usurper" και ακόμα περισσότερο doom!
Θα έχουμε το πλούσιο merch των Okwaho, με σιντί, χρωματιστά βινύλια, κασέτες, μπλουζάκια, γυαλόχαρτα, και -έκπληξη!- την επετειακή, φανταστική ζακετούλα των Okwaho για τα 10 χρόνια μας! Ελπίζω να μην βαρεθούν να κουβαλήσουν και οι άλλες μπάντες, οπότε θα έχουμε ακόμα περισσότερα σιντί-βινύλια-μπλουζάκια, mass κάλτσες, breeding σουβέρ και ό,τι άλλο κουλό δεν γνωρίζατε ότι χρειάζεστε.
Πάνω απ’ όλα, μια μεγάλη παρέα, η παρέα του doom-sludge-black-post-hardcore, που όλοι μαζί θα πιούμε, θα χορέψουμε και θα αγκαλιαστούμε!
U: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας, ο επίλογος δικός σας.
O: Μη γίνεστε μαλάκες. Μη δείχνετε ανοχή στους μαλάκες. Μην παρκάρετε στις ράμπες των αναπήρων και μην τρώτε συνέχεια κρέας. Να ακούτε doom sludge, κάνει καλό στην ψυχούλα σας, αλλά διαβάστε και κανα βιβλίο, να λαδώνουν τα γρανάζια στον εγκέφαλο.
Ελάτε στις 19 του μήνα να τα σπάσουμε και να γουστάρουμε, τι πιο κατάλληλο από το An Club για μια ισοπέδωση!
0 σχόλια :
Post a Comment